Ne Kadar Çok Kök Saldıysan O Kadar Acı Oluyor Ayrılık

Çocukken
Daha büyümemişken
Küçükken yani
Yeni yerlere gitmek, göç etmek, taşınmak, ayrılmak
Sadece heyecandır
Yeni yerler görme heyecanı, yeni insanlar heyecanı
Daha iyiye gidiştir çocukken gitmek
Acıtmaz, üzmez, kırmaz,
Savurmaz insanı düşünceleri
Düşünemez o yaşta ardında bıraktıklarını
Bilmez ki yeni insanlara, yeni hayata alışmanın zorluğunu
Bilmez ki yeni bir hayat kurmanın, alışkanlıklardan vazgeçmenin zorluğunu
Filizleri kök salmamıştır daha o yaşta toprağa
Yeni toprağında daha kolay tutunabilir
Biraz güneş, biraz su yeniden bağlar onu hayata
AMA
Büyüdükçe
Yaşı ilerledikçe
İyice bağlanmışken
Köklerini salmışken
Çok koyar ayrılık
Çok acıtır canı ardında bıraktıkların
Savrulursun ordan oraya düşüncelerinin peşinde
Ne düşüneceğini bilemezsin
Bazen bir planın bile olmaz
Sadece gideceğine kendini alıştırırsın
Toparlanmalar başlar, vedalar başlar
Herşeyi yanında götürmek istersin
Üzerinde yürüdüğün kaldırımı, hergün selam verdiğin esnafı, sabah uyandığında sesini duyduğun kuşları
Ama bırak tüm bunları götürmeyi
Kendinden parçaları bile toparlayamazsın bırakırsın ardında bir çöp poşetinin içinde
Gitmek
Hele ki istemeye istemeye gitmek
Daha çoğu şeyi yaşayamadan
Hayallerini gerçekleştirmeden gitmek
Koyar be, kanatır içini, ağlatır seni
Yeni insanlar, yeni hayat, yeni şanslar filan hikaye
Her ne kadar canını acıtsa da geçmiş
İnsan bildiği yerde kalmak ister
Alışkın olduğu acıları yaşamaya devam etmek ister yenilerine gücü yoktur
Aslında gitmek en çok korkaklara koyar
Korkuyorum