Karşısındakini Dinlemenin Anlamanın Zahmetinden Kaçan İnsanlar

Zor geliyor artık insanlara karşısındakini
Dinlemek
Vaktini ayırmak
Onun dertleriyle ilgilenmek
Hatta ilgileniyormuş gibi gözükmek bile
Biraz olsun empati yapabilmek onu anlayabilmek
İçine bir nefeslik huzur rahatlık vermek
Yardım değil beklenilen belki
Sadece bir an olsun yalnız olmadığını bilme isteği
Bir an olsun yanında nefes alan birinin seni dinlemesi
Arada bir onaylaması belki
Ama o kadar zor geliyor ki tüm bunlar insanlara
İstediğini duyamayan
Beklediğini bulamayan insanların yüz çevirişlerine maruz kalıyorsun en ihtiyacın olan anda
Tüm o inanç güven sevgi saygı hepsi yok olup gidiyor bir anda
Bıkmıyorsun ama insanlara değer vermekten onlara anlamlar yüklemekten
Belki de tam bu noktada kaybediyor insan
En olmayacak insanlara değer vererek
En olmayacak kişilere kendince anlamlar yükleyerek
Basitliklere egolarını şişirerek koca koca yerler ayırıyoruz hayatımızda
Büyütüyoruz kırgınlıklarımızı
Zedeliyoruz tüm güvenimizi ve inancımızı
Her seferinden azar azar kaybediyoruz içimizdeki iyilik ve sevgi duygusunu
Ama yine de en zor zamanımızda bekliyoruz arıyoruz gözlerimizle yine bizi dinleyeceğini düşündüğümüz büyük anlamlar yüklediğimiz özünde küçük insanları
Ve
O karşısındakini dinlemenin anlamanın zahmetinden kaçan insanlara bir mutlu anımızda yeniden kol açıyoruz.